Фанетычны разбор слова дзюнау

«Ад прадзедаў спакон вякоў нам засталася спадчына…» I неад’емная яе частка – родная мова. Яна не сродак зносін, у мове адлюстроўваецца ўвесь духоўны вопыт многіх пакаленняў, светапогляд народа.

Беларуская мова – мова Францыска Скарыны, Міколы Гусоўскага, златавуста Кірылы Тураўскага, а таксама Янкі Купалы, Якуба Коласа, Максіма Багдановіча… Гэтыя людзі стваралі на роднай мове літаратурныя шэдэўры і пакінулі іх для нас, сваіх нашчадкаў.

Мы, бібліятэкары, павінны навучыць людзей шанаваць беларускую мову, зрабіць усё для таго, каб было запатрабавана роднае слова, у людзей з’явілася жаданне выкарыстоўваць яго ў гутарцы, чытаць беларускамоўныя перыядычныя выданні, класічную айчынную літаратуру і кнігі сучасных беларускіх аўтараў. Кожны па крупінцы павінен нешта зрабіць для сваёй мовы…

Объяснение:

Вадзянiк - адзін з найбольш вядомых у наш час духаў прыроды. само яго імя кажа пра тое, што ён з'яўляецца гаспадаром воднай стыхіі. многія апавяданні пра вадзяніку гаспадара сцвярджаюць, што ён злосны, хітры і злапамятны. знешні выгляд у вадзянiка непрывабны. ён падобны на паўчалавека-паўжывёліны.  вадзянiк любіць залазіць на начлег пад вадзяны млын, каля самага колы. аднак ёсць у вадзяных і свае : у зарасніках трыснягу і асакі выбудаваныя ў іх багатыя палаты з ракавінак і самацветнай рачных каменьчыкаў. вадзяныя жэняцца на русалак і прыгожых тапельніцы.у начную пару вадзяныя часцяком б'юцца з лясунамі, з-за чаго ідзе па лесе грукат і трэск дрэваў, якія, гучна раздаецца ва ўсе бакі плёскат хваль.  вадзянiк валодае мастацтвам оборотничества. ён можа прыняць вобраз чорнай сабакі, але часцей аддае перавагу выступаць у выглядзе рыбы, часам нават крылатай. у шматлікіх азёрах вадзяной з'яўляўся рыбакам шчупаком велізарнай велічыні і незвычайна увёртливой. нямала апавяданняў хадзіла пра тое, як рыбакі, уколаў восцямі шчупака-вадзянiка, выракалі сябе на хуткую гібель - вадзянiк тапіў не толькі лодку, але і сваіх мімавольных крыўднікаў.