Міні-сачыненне па адной з прыказак: 1.што аднаму цяжка, тое гуртам лёгка. 2. двор збудуеш, а гатовае разбурыш. 3. мякка сцеле, ды цвёрда спаць. 11. лепш адзін прыяцель, чым дзесяць ворагаў.

1.Зубы прызначаны для захопу, утрымання і пережёвывания ежы, акрамя таго ў драпежнікаў яны выкарыстоўваюцца яшчэ і для яе раздзіранне, а ў некаторых жывёл (сланы, маржы і іншыя) маюцца асаблівыя зубы - біўні, функцыяй якіх з'яўляецца абарона і напад.

2.Самая простая форма зубоў - канічная, характэрная для большай часткі рыб, земнаводных і паўзуноў. У млекакормячых зубы валодаюць жавальнай функцыяй, таму іх форма больш складанай і яны дыферэнцыраваны па форме (гетеродонтизм) на разцы, іклы і маляры (карэнныя зубы).

Блізка ці далёка растае над зямлёй блакінае воблака. Але выносіць удалячынь вецер аблокі. Аблокі маёй мары. Яны прыгожыя і чыстыя,толькі нябёсы пустыя.

Запампуецца і закружыцца ўсё тое, што не вярнуць. Як марыцца, так і збудзецца дзе-небудзь, калі-небудзь.

Воблакі мары лёгка і нязмушана плывуць куды ім заўгодна па сінім небе. У дзяцінстве мы ўсе прывыклі глядзець на неба, у аблокі,углядывацца ў сіняе – сіняе, бясконца бяздоннае неба і марыць. Праводзячы аблокі позіркам, назіраючы за іх мудрагелістымі вобразамі і формамі, чалавек марыць пра лепшае жыццё.

Узіраючыся ў неба глыбей, пачынаеш марыць.Так нязмушана марыць, праводзячы аблокі вокам можна толькі ў дзяцінстве, таму што тады жыццё было бестурботным, бесклапотным, летуценным, падобным на казку,у якую верылася лёгка, быўшы дзецьмі.

Нязведанныя мары мае, нясе вас вецер высока ў аблокі,і хочацца сэрцам дакрануцца да нябёс і ціха прашаптаць – збывайся мара.