Очень ! Скажите главных героев произведения "Эльдарада просіць дапамоги"Аляксей Якимович .

Міхась Кадыш,  Наташа Весялуха, Андрэй Марозік, Міхась Кадыш, Бабка Тэкля - главные герои

Тата, татачка, ты ведаеш, ты самы важны для мяне чалавек. Табе здаецца, што ты не важней, чым мама, але гэта не так. Ты самы важны і мама важная, вы абодва.

Твой пах, гэтак жа як і мамчын, назаўжды будзе са мной, прашыты ў мае нейроны як родны. Твой клопат, твая абарона будзе маім тылам пажыццёвым. Твой погляд, тое, як ты глядзіш на мяне, будзе маёй жаночай лёсам.

Я хачу папрасіць цябе, татачка. Калі я пачну падрастаць і заўважу цябе як іншага, адрознага ад мяне і мамы чалавека-мужчыну. І калі на мяне прыйдзе, як прыліў, любоў да цябе: такому прыгожаму, мужнаму, самаму лепшаму, роднаму, самому прыгожага мужчыну на зямлі. Калі я ўсім заяўлю, што толькі за цябе выйду замуж, калі буду бегчы да цябе насустрач, раскінуўшы рукі, ежа ад захаплення нават пасля нядоўгай расстання. Буду караскацца да цябе на калені, абдымаць за шыю і гладзіць твой твар, шчасліва заміраць ў цябе на грудзях. Калі ласка, я хачу, што б ты зразумеў ...

Гэта будзе самае прыгожае для мяне час, тата. Гэта будзе час росквіту патэнцыялу маёй любові, маёй здольнасці кахаць мужчыну даверна, шчыра, усім сэрцам, усёй душой. Мне будзе вельмі-вельмі важная твая ўзаемнасць ў гэтай велізарнай, акіянічнай маёй любові да цябе. Я буду няўмела какетнічаць з табой, правяраць тваю рэакцыю на мяне: якая я для цябе, ці любіш ты мяне, любуешся Ці ты сабой, прыгожую я табе за. Калі ласка, татачка, не спалохалася маіх пачуццяў да цябе, не заблытацца ў сваіх пачуццях да мяне. Калі ты застанешся маім татам, мужам і каханым мужчынам маёй мамы і не спакуса на маю чыстую і нявінную любоў да цябе, то я атрымаю вельмі важную і галоўную сілу ў сваім жыцці. Ні адзін мужчына не зможа выкарыстаць мяне і маю любоў мне на шкоду. Я гэтага не дазволю. Я змагу сябе абараніць. Гэта будзе самы лепшы твой абярэг, самая ўстойлівая абарона, якую ты зможаш мне даць, калі ты, зіхатлівымі вачамі гледзячы на ​​мяне, любуючыся мной, скажаш: «Ты такая ў мяне прыгожая, самая лепшая на свеце. Я вельмі люблю цябе, дачка. Хлопцы будуць губляць галаву, гледзячы на ​​цябе. Якія ў нас з мамай выдатныя дзеці атрымліваюцца. » Ты так скажаш і абдымеш маму, пацалуеш яе.

Я разумею, што вы разам і гэта стане яшчэ адной маёй сілай. Я разумею, што ты любіш мяне так жа моцна, як я цябе. І гэтая бяспечная, моцная любоў назаўсёды отпечается ў маім сэрцы і будзе берагчы мяне ва ўсіх адносінах з маімі будучымі мужчынамі.

Объяснение:

Водгук на верш Максіма Багдановіча

“Слуцкія ткачыхі”

Паэзія Максім Багдановіч з'яуляецца глыбока рэалістычнай, цесна связанай з вызваленчай барацьбой беларускага народа. Любоў да Радзімы — адна з галоўных тэм лірыкі Максім Багдановіч. Ён паказвае моцную прывязанасць людзей да Беларусі, да роднай зямлі. Выгнаныя голадам з роднага краю, беззямельныя сяляне жывуць успамінамі аб Радзіме. Тэма любві да Радзімы гучыць і ў вершах, прысвечаных мінуламу Беларусі. У час паездкі ў 1911г. у Вільню Максім Багдановіч пазнаеміўся з рукапісамі старажытных беларускіх кніг. Яго зацікавіла гістарычнае мінулае беларускага народа і пад уражаннем ад іх напісаў верш “Слуцкія ткачыхі” з цыкла “Старая Беларусь”.

Верш "Слуцкія ткачыхі” — адзін з лепшых твораў гэтага цыклу. У ім уваскрашаецца далёкае феадальнае мінулае Беларусі, паказваецца паднявольная праца слуцкіх ткачых у час прыгону.

Вобраз васілька набывае ў вершы абагульняючае значэнне. Ён зліваецца з вобразам Радзімы, становіцца сімвалам народнага мастацтва.

У вершы “Слуцкія ткачыхі” паэт раздумвае над лёсам беларускіх мастакоў і над сутнасцю мастацтва. Гэты верш вельмі прыгожы, у гэтым вершы аўтар пытаецца расказаць пра тое, што сапраўднае мастацтва нельга стварыць пад прымусам. Паясы ператварыліся ў шыдэўры толькі тады, калі ткачыхі ўклалі ў іх сваю душу. Паэт хацеў перадаць на колькі цяжкі быў той час - час прыгону, калі людзі былі не вольныя рабіць тое, чаго хацелася ім . Час, калі прыгонныя людзі цалкам залежалі ад пана, выконвалі толькі тое, што хацелася і падабалася яму:

Ад родных ніў, ад роднай хаты

У панскі двор дзеля красы

Яны, бяздольныя, узяты

Ткаць залатыя паясы.

Яшчэ аўтар пытаецца сказаць, што роля мастацтва ў жыцці народа вельмі важна. У гэтым вершы апісваецца картіна роднай зямлі, дзе ткачыха заміж пярсіцкага ўзора” шые “цвяток радзімы васілька”:

Цямнее край зубчаты бора…

І тчэ, забыўшыся, рука,

Заміж персідскага ўзора,

Цвяток радзімы васілька.

Гэты верш трэба чытаць з паузамі, пасля кожнай стракі, з трохі жаласнай інтанацыяй.

У вершы вельмі шмат супрацьпастаўленняў. Я думаю, што у гэтым вершы аўтар вельмі падрабязна апісаў тую цяжкую працу, якая была ў той час.