Тениз такырыбына улги бойынша бес жолды олен курастыр​

Біздің ата- өте ақылды .олар мақалдарды туралы өмірді, нешінші біз шығарды қазір пользуемся және нешінші бізге . айталық мақал : кіммен поведешься, ана және үдетілесің . насаммен істе олай болып жатады.ерте немесе кеш осындай сатнешь бұзақы және двоишником, жалқаумен,достасасың . ол сен төмен созу болады және сен ақырын-ақырын домала- боласың. усердым, прилежнным отличником, достасасың және ұқыпты осындай, дос сен вверх болу боласың созу бол-. кәрі дос - тәуір жаңа екі.кәрі дос сені өте жөн сияқты және сен оның біледі,, сендер арқылы многое өттіңдер. ал жаңа достар опасыздармен, себебі қалу біледі сен қандайды олар расында білмейсің . ақырғы шығар- болады. дос - бол- ізде-, ал тап- - күт-. тап- жақсы досты жеңілтек, ал айырылу жеңілтек. қарамастан және көбіне ара асай-мұсайдың.ойлан- "ал неге маған ол, жаңа табамын" .бірақ сол емес олай - тәуір жаңа екі жайдан-жай кәрі дос. маған айт-, кім сенің досыңның, қарамастан және мен саған айтамын, кім сен.сен және сенің досың өте ұқсас, ғой

М. геллер дарит осень чудеса, да еще какие! разнаряжены леса в шапки золотые. на пеньке сидят гурьбой рыжие опята, и паук – ловкач какой! – тянет сеть куда-то. дождь и жухлая трава в сонной чаще ночью непонятные слова до утра бормочут. осень м. ходякова если на деревьях листья пожелтели, если в край далекий птицы улетели, если небо хмурое, если дождик льется, это время года осенью зовется. осень е. интулов кричит ворона в небе: - кар-р! в лесу -р, в лесу -р! а было просто : в нем поселилась осень! осень в. шварц нудный дождь на землю льется, и поник простор. осень вывинтила солнце, словно лампочку монтер. осень т. белозеров осень, солнце в тучах отсырело - даже в полдень светит тускло и несмело. из холодной рощи в поле, на тропинку, выдуло зайчонка - первую снежинку. осень и. винокуров ходит осень в нашем парке, дарит осень всем подарки: бусы красные – рябине, фартук розовый – осине, зонтик желтый – тополям, фрукты осень дарит нам. осень и. мазнин что ни день – то резче ветер рвет в лесу листву с ветвей… что ни день – то раньше вечер, а светает все поздней. медлит солнышко, как будто подниматься силы нет… потому и всходит утро над землей почти в обед.